Lieve Omie,
Ik schrijf je deze brief omdat ik je wil laten weten dat je voor mij nog steeds de oma bent die je jaren geleden ook al was. Soms twijfel je daar namelijk zelf aan.
Toen we vroeger uit school kwamen had je de thee al klaar en elke week stond er weer iets lekkers op tafel. “Oma kookt de aardappels met jus veel lekkerder” zeiden we altijd tegen mama. Misschien gaat koken nu niet meer zo makkelijk en zijn de rollen soms omgedraaid. Maar vergeet niet: ik pureer met heel veel liefde nu jouw eten en ik ben trots op je als je weer eens zelf in de keuken opa geholpen hebt.
Op dinsdag overhoorde jij ons altijd in alle talen. Frans, Duits, Engels. Niets was je teveel. Zelf had je niet veel van deze talen meekregen in je jeugd, maar overhoren kon je als de beste. En ook al gaat praten niet meer zo makkelijk als toen, vergeet niet dat we het nog steeds fijn vinden om met je te kletsen en we alles met je willen bespreken.
Ondanks dat je nu misschien ziek bent, ben je nog steeds de zorgzame lieve oma die je altijd al was. Vroeger kregen we een appje wanneer je een ambulance langs had horen komen: “Zijn jullie wel veilig aangekomen op school” schreef je dan. Maar daarin is niks veranderd. Nog steeds ben je bezorgd om ons en droog je onze kleren als we natgeregend bij jullie aankloppen.
Nu we in deze tijd leven kunnen we elkaar niet meer knuffelen terwijl dat juist iets is wat we altijd zo vaak deden. Maar we weten en hopen dat de tijden weer gaan veranderen, zodat ik niet meer machteloos hoef toe te kijken wanneer je overstuur bent en we elkaar weer stevig vast kunnen houden.
Je voelt als een tweede moeder voor mij en ik kan altijd bij je terecht. Ik hou ontzettend veel van je en zal dat altijd blijven doen. En vergeet niet, ondanks dat het leven er nu anders uitziet en ondanks alle tranen ben je nog steeds mijn lieve, kleine Omie.
