website foto rouw omslag
Rachel Vieth

Rachel Vieth

Overspoeld door rouw

“Opa, doe niet zo eng joh, je gaat nog lang niet dood”. Dat was vaak mijn reactie als mijn opa begon over een nummer of iets anders dat hij mooi vond voor op zijn begrafenis. Ik probeerde het vaak weg te wuiven en er het liefst niet aan te denken. Sloot ik mijn ogen voor de dood? Terwijl ik wist dat het bij het leven hoort? In mijn eigen familie heb ik eigenlijk altijd al gezien dat de dood en rouw opeens dichtbij kunnen komen, van de een op andere dag. Ik kon er met ze over praten, vragen naar de herinneringen en samen met ze herdenken, maar toch vond ik het vooruitblik van dood en rouw iets engs.

Zo begon ik mijn editorial aan het begin van het magazine. Maar in plaats van het praten over de dood uit de weg te gaan, ga ik nu juist het gesprek aan met mijn eigen familie. En die gesprekken deel ik met je op deze pagina. 

In juni 1977 verloren mijn opa en oma hun dochter en mijn moeder haar zusje Bettine door een vreselijk auto-ongeluk. Het verdriet en de rouw hebben altijd een rol gespeeld. Of zoals mijn moeder zegt: het is een rode draad die door je leven loopt. Samen met mijn opa en met mijn moeder praat ik over rouw, hun verlies en de omgang van anderen daarmee. 

Ondanks dat ik hun verhaal goed ken, doet het me opnieuw iets. Wanneer mijn opa vertelt dat het hem raakte wanneer mijn oma steeds maar weer alleen op het schoolplein stond, omdat andere moeders haar niet aan durfden te spreken of wanneer mijn moeder vertelt over haar vrienden die nu nog aan opa en oma denken door kaartjes te sturen. Ik merk dat ik het niet droog kan houden, maar dat is niet erg, want tranen mogen vloeien en emoties mogen getoond worden. Ik hoop dat deze gesprekken jou aanzetten tot een gesprek met jouw vrienden, familie of mensen die als familie voelen.

Beluister hier het gesprek met mijn moeder, thuis aan de keukentafel. 

 

Beluister hier het gesprek met mijn opa, terwijl we over de begraafplaats wandelen en stilstaan bij het graf van Bettine.

Een heel aantal maanden geleden ontstond het idee: mijn afstudeerproject zou over rouw gaan. De aanleiding? Een artikel dat ik voor Flow schreef over mijn oma. Ik had al een tijd het idee dat ik het haar soms kwijtraakte doordat ze zo veranderd is door haar ziekte Parkinson, ondanks dat ze gelukkig nog bij ons is. Ik besloot mijn gedachtes te delen en merkte uit de reacties dat meer mensen dit gevoel ervoeren en dat het zelfs een naam heeft: voorrouw. Naast dit artikel publiceerde SIRE een campagne over dooddoeners, waarin ze mensen probeerden aan te zetten om vaker over de dood te praten. En dat is dan ook het doel van mijn afstudeerproject geworden, het gesprek aangaan over de dood en rouw en het gemakkelijker maken. Niet meer iemand uit de weggaan die een verlies heeft meegemaakt omdat je niet weet wat je moet zeggen, maar juist erop afstappen en de ander steunen. 

Het was steenkoud (maar gelukkig wel zonnig) toen Beate en ik het strand opliepen in Zeeland, rond februari. Ik trok, heel eerlijk met wat tegenzin, mijn zomerjurk aan en warme schoenen uit. Maar Beate had een plan en een mooie boodschap bedacht die aansloot bij het thema rouw. En ondanks dat ik toen wat mopperde tegen haar dat ze op moest schieten omdat ik bijna bevroor, ben ik nu onwijs blij met het resultaat en haar talent in mijn magazine. Je vindt haar beeldreportage in mijn magazine en hieronder op deze pagina.

Ik heb alle gemaakte artikelen op de website van Flow gebundeld in een online rouwdossier.

Dit project heeft mijn ogen geopend. Door samen te praten over de dood ga je spijt tegen en de ‘had ik dat maar geweten of gezegd’ kan voorkomen worden. Ik heb ontdekt dat heel veel mensen eigenlijk behoefte hebben aan een gesprek over rouw. Van tevoren, maar ook wanneer ze een verlies hebben meegemaakt. Soms lijkt de drempel hoog om iemand weer voor het eerst aan te spreken. Maar zeggen dat je er ‘geen woorden voor hebt’ kan ook al een heel goed begin zijn.

2 reacties

Laat een antwoord achter aan Kim Drinkwater Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *