Het is weer tijd voor een overzicht van de afgelopen maand. Die, oeps, vol zat met vakanties, tripjes en dagjes weg. Heel leuk en fijn natuurlijk, want daar is de zomer wel een beetje voor bedoeld, maar ook wel lekker om straks weer in het ritme te zitten van school en werk. Het vorige blog eindigde met mijn eerste dagen in Zeeland. Omdat ik er bijna drie weken was, bestond augustus dus vooral uit veel zee, strand en fietsen. Echt genieten. Ik wilde overigens ook zeggen zon, maar dat viel helaas een beetje tegen dit jaar. Buienradar was weer mijn meest bezochte site deze weken haha. “We zijn verwend met de vorige zomers”, hoorde ik iedereen vaak zeggen. En misschien is dat ook wel zo.
Ondanks het wat mindere weer was het toch weer een heerlijke tijd. Ik heb nog foto’s ingeplakt, bloemen geplukt, mijn vest eindelijk afgemaakt en had tijd om te lezen in mijn boek. Ik weet niet of jullie dat ook wel eens hebben, maar soms kom ik gewoon niet verder in een boek. Ik wil dan ook niet stoppen, want dat vind ik zonde, maar ik doe er dan opeens heel lang over en kan de concentratie slecht vinden. Dat had ik ook bij Het zoutpad. Het boek stond overal ontzettend goed bekend, iedereen was lyrisch, maar mij duurde het net allemaal wat te lang. Begrijp me niet verkeerd, het is een mooi boek, maar ik heb er inmiddels een halfjaar over gedaan. Gelukkig is de vakantie zo’n tijd waarin je dat ene boek dan eindelijk uitkrijgt.
Toen we terugkwamen uit Zeeland ging ik op zaterdag weer een dagje aan het werk bij Koffie- en theehuys de Korenmolen in mijn eigen dorp Vaassen. Altijd gezellig om iedereen weer te spreken na zo’n lange tijd en de vertrouwde gezichten terug te zien. Ik schreef al eens eerder hoe belangrijk de horeca voor sommige mensen kan zijn en elke week zie ik het weer. Dat doet me trouwens denken aan een gebeurtenis laatst. Ik gaf een vaste gast een compliment over haar mooie schoenen, waarop ze antwoordde: ‘dankjewel, maar ik heb nog veel mooiere’. De volgende week riep ze mij bij zich en liet de schoenen zien. Ze had ze speciaal voor mij aangetrokken. Dat blijft, ook na 6 jaar, nog bijzonder.
Op zondag was het tijd om weer te vertrekken naar mijn tweede thuis. Zeeland. Dit keer sliepen Beate en ik op camping de Meidoorn in Sluis. Een ontzettend leuke camping, met nog leukere mensen. Wat hadden we het gezellig en werden we in de watten gelegd. Bij sommige mensen voel je je gelijk op je gemak en heb je het idee dat je elkaar al jaren kent. Dat was hier ook zeker zo. Ik kan dus alleen maar zeggen: wil je kamperen op een stadscamping in Zeeland? Gaan dan vooral naar de Meidoorn. We dronken overigens ook nog gezellig thee met Iske, die inmiddels bijna wekelijks te vinden is op de camping. Ik geef haar geen ongelijk.
De eerste dag, terug in Zeeland, gebeurde er trouwens nog iets bijzonders. Ik zat even een tijdschrift te lezen in de zon op het terras (het klinkt bijna als dat liedje van Acda & de Munnik haha) toen een oudere vrouw vroeg of ze bij me aan mocht schuiven. Ik zei dat het geen probleem was en zo ontstond er eigenlijk een heel leuk gesprek. Ik moet zeggen dat ik een aantal jaren geleden niet had gedacht dat dit me ooit zou overkomen, ik vond het namelijk best wel spannend om zomaar iemand aan te spreken. Helaas mochten we door de regels niet bij elkaar blijven zitten, maar toen ik later terug fietste naar de camping toverde de gebeurtenis wel een glimlach op mijn gezicht.
Na een weekje werken voor Flow, vertrokken Auke en ik op zondag richting Vejers Strand in Denemarken. Ik was nog nooit in dit land geweest, maar genoot van de prachtige huizen, het heerlijke strand en de gezellige dorpjes. Eigenlijk deed het me best wel een beetje denken aan Nederland, qua strand en duinen, best wel logisch omdat je natuurlijk ook aan de Noordzeekust zit. We sliepen in de Airbnb van Peder. Een gepensioneerde man, die het best wel lastig vond om Engels met ons te praten. Maar wat deed hij zijn best. Op de derde dag stond er zelfs een ontbijtje klaar, met een vertaald briefje: “Goedemorgen, versgebakken ontbijtbrood voor jullie lieve Hollanders.”
Het dorpje waar we overnachten was heel toeristisch, maar aan de andere kant ook heel ouderwets. Toen ik bij een restaurant naar binnenliep en vroeg wat ze op de kaart hadden staan, antwoordde de eigenaar duidelijk: bier. Met twee biertjes liep ik even later lachend naar buiten. Strandtenten kenden ze trouwens ook niet in Vejers Strand, maar aan de andere kant mochten auto’s wel weer het strand oprijden. Ik ga vast nog eens terug naar dit fijne land.
Met het einde van de tijd in Denemarken, brak ook bijna het einde van de zomervakantie aan. We sloten met z’n zessen (mijn ouders, Beate, Wout, Auke en ik) augustus af bij een Italiaans restaurant in Ermelo. En met het einde van die maand kwam het besef: het is bijna weer tijd om de schoolbanken terug in te gaan en het ‘gewone’ leven op te pakken. Ik ben benieuwd wat de volgende maand gaat brengen!
Eén reactie
Het klinkt als een heerlijke augustus! Zo fijn om te lezen weer. Denemarken lijkt me ook een heel leuk land, staat ook zeker op mijn lijstje om naartoe te gaan. In de zomer hadden we misschien niet heel vaak zonnig en warm weer, maar het lijkt erop dat we wel een hele mooie nazomer krijgen! Deze week vind ik ook echt prachtig weer, zo fijn.