In mijn dagboek schrijven doe ik al heel veel jaren. Toen ik klein was had ik zo’n dagboek met een slotje (waarvan je de sleutel na enige tijd natuurlijk weer kwijtraakte) nu is het een ‘3 jaren dagboek’ van de Hema, waar ik regelmatig iets in neer probeer te pennen.
Op Instagram kwam ik iets leuks tegen: @Charlotteslittlecorner en @Lastdayofspringblog delen elke maand een dagboek op hun website. Hee, dacht ik, dat is leuk. Voor mezelf om nog eens her te beleven wat ik allemaal heb gedaan, maar misschien ook voor anderen om te lezen waar ik geweest ben de afgelopen weken.
Hierbij dus het eerste dagboek van de maand juli. Een maand waarin ik heel veel heb gedaan, maar ook een maand met nogal wisselvallig weer: soms scheen namelijk de zon en op een ander moment kwam de regen met bakken uit de lucht. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje een ‘buienradar-freak’ ben (tot ergernis van mijn familie soms). Ik check regelmatig de website: gaat de zon schijnen? Zit er een bui of bewolking aan te komen? Misschien dat ik het soms wat meer aan het toeval moet overlaten.
Maar goed, genoeg over het weer: de maand begon namelijk met een klein feestje. Sinds 1 juli ben ik namelijk freelancejournalist en tekstschrijver. Het inschrijven ging niet zonder slag of stoot: na op tijd vertrokken te zijn, kwamen we in de file terecht voor Zwolle. Gelukkig kon ik de afspraak verplaatsen en stond ik ’s middags met het de map van de KVK te poseren voor het gebouw. Ik moet zeggen dat ik het best gek vind voelen nu het zo officieel is. Maar wel ontzettend leuk om zo een start te maken met mijn eigen bedrijf en me nog meer te gaan richten op het schrijven.
Daarover gesproken: ik mag me sinds het einde van mijn stage toevoegen aan het online-team van Flow Magazine. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar het is echt een droom die uitkomt. Op 1 juli kwamen we met het hele team samen op de redactie in Hoofddorp, om elkaar te ontmoeten en te luisteren naar de nieuwe plannen en ideeën.
Een vakantie (officieel heb ik sinds 18 juni zomervakantie van mijn studie journalistiek) zonder strand is bij mij niet compleet. Zo ging ik ook deze maand maar liefst twee keer naar de zee in Egmond. Heerlijk met je gezicht in die zilte zeelucht en met je blote voeten door het water. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar voor mij hoeft het geen 25 graden te zijn wanneer je naar het strand gaat. Het is al heerlijk om even te genieten van de wandeling door het zand of een cappuccino met een boek in de strandtent. Door zo’n dagje kan ik altijd echt even weer opladen. Het is dan ook niet voor niets dat ik elke keer op de terugweg weer zeg: woonden we maar dichterbij zee.
Naast de stranddagen en de dagen die ik werkte voor Flow stonden er nog meer leuke dingen op de planning. Zo ging ik samen met Auke, Beate en Wout een dagje op stap. Wout heeft namelijk een boot en daar mochten we even van meegenieten. Toen Auke en ik aankwamen bij de ouders van Wout werden we enthousiast begroet door drie kleine kittens. Ik moet heel eerlijk zijn dat ik eerst niet veel met katten had, maar na het zien van deze schatjes was ik verkocht: ik spamde mijn moeder vol met foto’s om haar te overtuigen (wat overigens helaas niet lukte haha).
Na dit fijne moment, gingen we richting Wijhe om daar de boot in het water te laten. Boven ons pakten zich donkere wolken samen, dus het werd een kort tochtje (wel fijn met mijn enorme angst voor onweer). Wat me opviel: je hebt echt bekijks wanneer je met een boot aankomt. Mensen verzamelden zich aan de rand van het water om alles te bekijken. Een grappige ervaring. De dag sloten we trouwens af bij St. Tropez in het gezellige Deventer.
Nog meer bootjes in dit maandoverzicht. Samen met mijn vriendin Marrit vertrok ik namelijk voor een midweekje richting het Friese Terherne. Marrit en ik zijn al sinds de derde klas van de middelbare school vriendinnen en proberen elk jaar met elkaar op vakantie te gaan. Na ons examen gingen we op reis naar Lissabon, een andere keer pakten we onze fiets vol met bagage richting Texel en nu al een paar keer genoten we van het huis van de ouders van Marrit in Friesland. Want hoe fijn is het om de wind in je haren te voelen op de boot, te genieten van de zon, de prachtige stadjes en elkaars gezelschap?
Overigens lijkt alles nu allemaal heerlijk: vakanties, dagjes weg en fijne werkdagen. Dat is het natuurlijk ook, maar er is ook iets wat niet kan ontbreken in dit overzicht en wat ik graag wil vertellen. Ik deelde al vaker iets over mijn oma. Ze heeft de ziekte van Parkinson en gaat hard achteruit. Net voordat ik naar Friesland vertrok was ik voor het eerst in lange tijd weer eens alleen met haar. Terwijl we vroeger moeiteloos met elkaar konden kletsen en lachen, allerlei spelletjes deden en ze me overhoorde in de gekste talen, was het nu anders. Ik praatte tegen haar over de mooie bloemen op het balkon, haar haakwerk dat op tafel lag en mijn weekend. Aan de andere kant bleef het stil. Met moeite wist oma een paar woorden uit te brengen. Ik vind het zo schrijnend en erg verdrietig om te zien hoe iemand door een ziekte zo kan aftakelen en in een totaal ander mens kan veranderen. Ik vind het gek om dit te schrijven maar eigenlijk zijn de rollen nu omgedraaid. Terwijl oma vroeger op mij paste, pas ik nu op haar.
Naast het weekje Friesland stonden er ook een paar dagen naar het Belgische Gent op de planning. Met Auke vertrok op woensdag richting onze zuiderburen en kwamen we rond de middag aan bij onze gezellige Airbnb. Altijd nog een beetje spannend wat je daar aantreft. Maar gelukkig was het net als op de foto’s. Ik zal snel nog een heel groter blog delen, met al onze belevingen in deze mooie stad.
Ik merk dat ik deze maand best wel veel gedaan heb, maar dat ik niet alles kan noemen. Ik ben de laatste tijd doordeweeks vaak bij Auke thuis in Ermelo. Fietsen met mijn moeder komt er dan net wat minder van (ook doordat we allebei werken natuurlijk). Toen ik voordat we naar Zeeland vertrokken thuis was om in te pakken, maakten we samen weer eens een tochtje naar Epe. Heerlijk om even te kletsen over van alles en af te sluiten op het terras van Cornelis.
Ik noemde net al het inpakken, want het was tijd voor de jaarlijkse vakantie naar Zeeland. Al heel lang ga ik samen met Beate en mijn ouders richting Zeeuws-Vlaanderen in de zomer. We tikken geloof ik de 16e keer al aan, ik ben bijna de tel kwijtgeraakt. Inmiddels zit er alweer bijna een week op, maar we hebben nog eventjes te gaan. Veel fietsen, naar de zee, dorpjes en strandtenten. Maar vooral ook tot rust komen en genieten van een boek of een breiwerkje. Dan omschrijf ik onze vakantie denk ik wel zo’n beetje. Ik schreef trouwens laatst een artikel over Zeeland voor Beetjehome. Als je nieuwsgierig bent waar we precies allemaal naartoe gaan als we in ‘het Zeeuwse’ zijn, dan kun je het verhaal hier lezen.
Tot volgende maand (of hopelijk nog eerder)!
De foto’s zijn gemaakt door mijzelf en door Beetjehome.
2 reacties
Wat leuk om dit te lezen Rachel!
Je beleefd mooie dingen!
Het stukje over oma raakt me, mooi dat je dat ook durft te beschrijven, het hoort bij jou, het hoort bij het leven… oma is vast heel trots op jou! Ik ook
Liefs, Joeke.
Wat leuk om allemaal te lezen! Het klinkt als een hele fijne maand en nog gefeliciteerd met je KvK inschrijving en je baan bij Flow Magazine, echt zo leuk!
Wat verdrietig over je oma. Het is inderdaad zo moeilijk om iemand zo achteruit te zien gaan… Wel heel mooi dat je het ook durft te delen.